Arabian Nights (Arcade)
Δημοσιεύτηκε: 28 Μαρ 2014 23:30
Τίτλος: Arabian Nights
Πλατφορμα: Arcade
Εταιρία: Taito
Έτος: 1992
Περιγραφή: Παιχνίδι beat'em up που διαδραματίζεται στα βάθη της Ανατολής. Ο πρίγκηπας και οι ακόλουθοί του βρίσκουν τον σουλτάνο μεταμορφωμένο σε μπαμπουίνο από τον Βαρουάντη, τον δυνάστη της Σαχαριγιάρδης. Για να μπορέσουν να τον σώσουν από την κατάρα της Τσίτα, πρέπει να διασχίσουν γη, ουρανό και θάλασσα και να βρουν το Κόσμημα των 7 Χρωμάτων.
Γραφικά: Πάρα πολύ καλά γραφικά για την εποχή που βγήκε, αν και υποδεέστερα από άλλα παιχνίδια της ίδιας χρονιάς.
Ήχος: Τα εφέ είναι πολύ καλά και ταιριαστά, με ευτυχή συγκυρία των ιαχών και των επιθανάτιων ρόγχων των χαρακτήρων που ακούγονται καθαρές και όχι σαν από ασύρματο.
Μουσική: Κάθε πίστα έχει το δικό της κομμάτι. Παρότι η μουσική δεν είναι μονότονη ή κακή (έχει βγει και soundtrack άλλωστε), εμφανής είναι η έλλειψη οργάνων που χρησιμοποιούνται στην ανατολίτικη μουσική, όπως τουμπερλέκια και ούτια. Έκπληξη προκαλεί η παρουσία οργάνων που ουδεμία σχέση έχουν με αυτό το είδος μουσικής, όπως το εκκλησιαστικό όργανο στην μάχη με τον φακίρη.
Gameplay: Έχουμε 4 χαρακτήρες να διαλέξουμε: τον all round Ρασίντ, το τούμπανο Σεβάχ, τον μπουλντόζα Αφσάλ και την τσίφτισσα, πλην βέρα Αράβισσα, Λίζα. Κάθε ένας έχει ιδιαίτερα στατιστικά. Ο Ρασίντ είναι ισορροπημένος ως προς την ταχύτητα και δύναμη, ο Σεβάχ είναι ο δεύτερος πιο δυνατός της παρέας, ο Αφσάλ είναι σκέτη δύναμη άλλα συνάμα και ο πιο αργός, και η Λίζα, χάρη στον χορό της κοιλιάς έχει την ικανότητα να λικνίζεται με χάρη και γρηγοράδα στην μάχη άλλα είναι λεπτεπίλεπτη και εύθραυστη.
Αφού διαλέξουμε τον ήρωά μας, ξεκινάμε να περνάμε τις πίστες. Σε όλες καλούμαστε να κάνουμε κεμπάπ όποιον συνταντάμε. Για τον κόπο που κάνουμε ανταμοιβόμαστε με νομίσματα, τα οποία όμως έχουν αξία μόνο ως πόντοι. Άλλον κίνδυνο αποτελούν εμπόδια του περιβάλλοντος, όπως πριόνια, ακόντια και χάσματα. Όποτε τα βρίσκουμε σκούρα, μπορούμε να καλέσουμε ένα τζίνι να μας ξελασπώσει, πράγμα που όμως μπορούμε να κάνουμε μόνο μία φορά ανά ζωή. Στο διάβα μας θα βρούμε σεντούκια και αμφορείς. Οι αμφορείς βαραίνουν τις τσέπες μας με κοσμήματα, ενώ τα σεντούκια περιέχουν καλούδια που μας βοηθούν στην μάχη μας με τους εχθρούς. Στο τέλος κάθε πίστας θα μας περιμένει ένας αρχηγός, τον οποίο αφού τουλουμιάσουμε, τον τσουβαλιάζουμε στο λυχνάρι και μπορούμε να τον καλέσουμε αργότερα να πολεμήσει για εμάς.
Λοιπά στοιχεία: Όπως προαναφέρθηκε, είχε κυκλοφορήσει το soundtrack του παιχνιδιού το 1998, με εκδότρια εταιρία την Ζuntata Records. Υπάρχουν επίσης μεταφορές του παιχνιδιού στο Xbox, PS2 και PC, στην συλλογή Taito Legends 2.
Kόλπα:
Επιλογή επιπέδου
1. Κρατάμε πατημένο το service switch και επανεκκινούμε το παιχνίδι
2. Πατάμε διαδοχικά start (χ3), service, start στην οθόνη service switch error
3. Voila!
Στην 4η πίστα πολεμάμε τον παππού του Dhalsim.
Ο βασιλιάς Κράκεν με το όνομα Βαλάντης προθυμοποιείται να μας πετάξει μέχρι το νησί του Βαρουάντη. Είναι άραγε φόρος τιμής ενός δημιουργού προς την φιλοξενία και το κερασμένο χταποδάκι κάποιου κυρίου Βαλάντη; Δεν θα το μάθουμε ποτέ...
Προφανώς οι ήρωές μας δεν έχουν διαβάσει την Χιονάτη για να ξέρουν την κατάληξη αυτής της προσφοράς...
Πλατφορμα: Arcade
Εταιρία: Taito
Έτος: 1992
Περιγραφή: Παιχνίδι beat'em up που διαδραματίζεται στα βάθη της Ανατολής. Ο πρίγκηπας και οι ακόλουθοί του βρίσκουν τον σουλτάνο μεταμορφωμένο σε μπαμπουίνο από τον Βαρουάντη, τον δυνάστη της Σαχαριγιάρδης. Για να μπορέσουν να τον σώσουν από την κατάρα της Τσίτα, πρέπει να διασχίσουν γη, ουρανό και θάλασσα και να βρουν το Κόσμημα των 7 Χρωμάτων.
Γραφικά: Πάρα πολύ καλά γραφικά για την εποχή που βγήκε, αν και υποδεέστερα από άλλα παιχνίδια της ίδιας χρονιάς.
Ήχος: Τα εφέ είναι πολύ καλά και ταιριαστά, με ευτυχή συγκυρία των ιαχών και των επιθανάτιων ρόγχων των χαρακτήρων που ακούγονται καθαρές και όχι σαν από ασύρματο.
Μουσική: Κάθε πίστα έχει το δικό της κομμάτι. Παρότι η μουσική δεν είναι μονότονη ή κακή (έχει βγει και soundtrack άλλωστε), εμφανής είναι η έλλειψη οργάνων που χρησιμοποιούνται στην ανατολίτικη μουσική, όπως τουμπερλέκια και ούτια. Έκπληξη προκαλεί η παρουσία οργάνων που ουδεμία σχέση έχουν με αυτό το είδος μουσικής, όπως το εκκλησιαστικό όργανο στην μάχη με τον φακίρη.
Gameplay: Έχουμε 4 χαρακτήρες να διαλέξουμε: τον all round Ρασίντ, το τούμπανο Σεβάχ, τον μπουλντόζα Αφσάλ και την τσίφτισσα, πλην βέρα Αράβισσα, Λίζα. Κάθε ένας έχει ιδιαίτερα στατιστικά. Ο Ρασίντ είναι ισορροπημένος ως προς την ταχύτητα και δύναμη, ο Σεβάχ είναι ο δεύτερος πιο δυνατός της παρέας, ο Αφσάλ είναι σκέτη δύναμη άλλα συνάμα και ο πιο αργός, και η Λίζα, χάρη στον χορό της κοιλιάς έχει την ικανότητα να λικνίζεται με χάρη και γρηγοράδα στην μάχη άλλα είναι λεπτεπίλεπτη και εύθραυστη.
Αφού διαλέξουμε τον ήρωά μας, ξεκινάμε να περνάμε τις πίστες. Σε όλες καλούμαστε να κάνουμε κεμπάπ όποιον συνταντάμε. Για τον κόπο που κάνουμε ανταμοιβόμαστε με νομίσματα, τα οποία όμως έχουν αξία μόνο ως πόντοι. Άλλον κίνδυνο αποτελούν εμπόδια του περιβάλλοντος, όπως πριόνια, ακόντια και χάσματα. Όποτε τα βρίσκουμε σκούρα, μπορούμε να καλέσουμε ένα τζίνι να μας ξελασπώσει, πράγμα που όμως μπορούμε να κάνουμε μόνο μία φορά ανά ζωή. Στο διάβα μας θα βρούμε σεντούκια και αμφορείς. Οι αμφορείς βαραίνουν τις τσέπες μας με κοσμήματα, ενώ τα σεντούκια περιέχουν καλούδια που μας βοηθούν στην μάχη μας με τους εχθρούς. Στο τέλος κάθε πίστας θα μας περιμένει ένας αρχηγός, τον οποίο αφού τουλουμιάσουμε, τον τσουβαλιάζουμε στο λυχνάρι και μπορούμε να τον καλέσουμε αργότερα να πολεμήσει για εμάς.
Λοιπά στοιχεία: Όπως προαναφέρθηκε, είχε κυκλοφορήσει το soundtrack του παιχνιδιού το 1998, με εκδότρια εταιρία την Ζuntata Records. Υπάρχουν επίσης μεταφορές του παιχνιδιού στο Xbox, PS2 και PC, στην συλλογή Taito Legends 2.
Kόλπα:
Επιλογή επιπέδου
1. Κρατάμε πατημένο το service switch και επανεκκινούμε το παιχνίδι
2. Πατάμε διαδοχικά start (χ3), service, start στην οθόνη service switch error
3. Voila!
Στην 4η πίστα πολεμάμε τον παππού του Dhalsim.
Ο βασιλιάς Κράκεν με το όνομα Βαλάντης προθυμοποιείται να μας πετάξει μέχρι το νησί του Βαρουάντη. Είναι άραγε φόρος τιμής ενός δημιουργού προς την φιλοξενία και το κερασμένο χταποδάκι κάποιου κυρίου Βαλάντη; Δεν θα το μάθουμε ποτέ...
Προφανώς οι ήρωές μας δεν έχουν διαβάσει την Χιονάτη για να ξέρουν την κατάληξη αυτής της προσφοράς...
